Evet çok uzun bir aradan sonra yazmaya yeniden başlıyorum sayın seyirciler (cümlemin başında evet diyerek radyocu gibi bir giriş yaptım). Bu çok uzun arada her Türk vatandaşının boynunun borcu olan (tam olarak 30 bin lira bu borcun nakit karşılığı) askerlik vazifemi yerine getirdim. Bir yıl süren bu vazife yapışım, bugün itibariyle emekli teğmen olarak terhis belgemi alışımla sona erdi. Mantığın bittiği yerde askerlik başlar türünden geyiklere hiç girmicem, ama bu bir yıl içinde şunu öğrendim, hatta askere gittiğim ilk gün öğrendim de diğer günler bunu pekiştirmekle geçti; her türk asker doğmayabiliyor. Ben asker doğmayanlardanım, yok içimizde yok ne yapalım, bunu anlamak için askerlik yapmam gerekmiyordu lakin kader böyleymiş. Sonraki yazılarımda bir sürü askerlik anısı anlatıp insanları delirtmeden önce sizlere Turgut Uyar'ın aşağıdaki dizeleriyle şimdilik veda ediyorum (şiir paylaşmalar, veda etmeler, merhabalar felan, yakında burayı düşsel avuntular gibi ne bok olduğu belli olmayan facebook sayfalarına çeviricem) ...
Ah işte herşey orda...
Ben severim omuzlarımı bir gün
Sırmaları, apoletleri olmasa da.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder